სინგაპური

ისტორია

სინგაპურის ტერიტორიაზე, ჩვენი წელთაღრიცხვის II საუკუნიდან არსებობდა სხვადასხვა დასახლებები. თუმცა თანამედროვე სინგაპური დაარსდა 1819 წელს, როგორც დიდი ბრიტანეთის სავაჭრო კოლონია. იგი შეუერთდა მალაიზიის ფედერაციას 1963 წელს, მაგრამ ორი წლის შემდეგ გამოეყო და დამოუკიდებლობა მოიპოვა. რის შემდეგაც იგი გახდა ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული ქვეყანა ძლიერი საერთაშორისო სავაჭრო კავშირებით.

 

გეოგრაფია

სინგაპური მდებარეობს აღმოსავლეთ აზიაში, მალაის ნახევარკუნძულის სამხრეთ ნაწილში, ეკვატორიდან

ჩრდილოეთით 137 კილომეტრის დაშორებით. მისი ფართობია 697 კმ2 . მათ შორის ხმელეთის ფართობია - 687 კმ2, ხოლო წყლის - 10 კმ2. ფართობის სიდიდის მიხედვით იგი 192-ე ადგილზეა. სინგაპურის სანაპირო ხაზი არის 193 კმ. მას არ ჰყავს სახმელეთო მეზობელი. ქვეყნის ტერიტორია მოიცავს მთავარ კუნძულ სინგაპურს და 58 პატარა კუნძლს. მათ შორის ყველაზე დიდია: უბინი, ტეკონგ-ბესარი, ბრანი, სენტოსა, სემაკაუ და სუდონგი. სინგაპურის რელიეფი ძირითადად დაბლობისგან შედგება. ქვეყნის უკიდურესი

დაბალი წერტილი არის სინგაპურის სრუტე - ზღვის დონიდან 0 მ, ხოლო უკიდურესი მაღალი წერტილი არის ბუკიტ ტიმახი - ზღვის დონიდან 166 მ. სინგაპურის მიწის ფართობის 23% შედგება
ტყისა და ნაკრძალებისაგან. ხელოვნური გამწვანების შედეგად კი ქვეყნის 50% დაფარულია მწვანე საფარით, რის გამოც სინგაპური ცნობილია, როგორც „ბაღის ქალაქი“. მნიშვნელოვანი
მდინარეებია კალანგი და სინგაპური.